Güçlü Kalmak ve Hayata Sarılmak Üzerine

Hayat, her zaman düz bir yol değildir. Bazen inişler olur, bazen beklenmedik dönemeçler. Ama asıl olan, o yolda yürürken içimizde taşıdığımız güç ve inançtır. Filozof Epiktetos, “Önemli olan başımıza ne geldiği değil, ona nasıl karşılık verdiğimizdir” der. Psikiyatrist Viktor Frankl ise, insanın en zor anlarda bile bir anlam bulabildiğinde hayata tutunabileceğini söyler.

Yaşamak, yalnızca nefes almak değildir; sevinçle uyanmak, umutla ilerlemek, bazen yavaşlamak ama asla pes etmemektir. Yaşamak, güzellikleri fark edebilmek, sevgiyi içinde taşıyabilmek ve her yeni güne yeniden başlayabilme cesaretidir.

Bu yazı, annemin vefatından kısa bir süre önce bana verdiği nasihatleri içeriyor.

Sadece bana değil; annesini kaybetmiş, yönünü arayan, yeniden başlamak isteyen herkese bir sesleniş. Çünkü güçlü olmak; gözyaşlarına rağmen yürümek, sevgiyle iyileşmek ve iyilikten vazgeçmemektir.

“Asla pes etme, canım güzel kızım…”

Annemin sözleriyle:

“Devamlı şefkatinden, kalbini dinlemekten vazgeçme.

Unutma, iyilik en büyük güçtür.

Güçlü olmak sadece dimdik durmak değil; sevgiyle yürümeye devam edebilmektir.”

Biliyorum, hayat bazen dizlerinin üzerine çökertebilir.

Ama unutma, yeniden ayağa kalktığında daha da güçlenirsin.

Hayat, yaşla değil; kaç kez doğrulabildiğinle ölçülür.

Pes etme.

Gözlerin doluyken bile yürümeye devam et.

Kahven cezvede, hayallerin kalbinde oldukça, umut vardır.

Tozunu silkele, derin bir nefes al ve dünyaya şöyle de:

“Buradayım. Hazırım.”

Evindeki mutfaktan başlasan bile, ellerin unla kaplı ya da artık eskisi gibi boyamayan fırçalarla çalışsan da, önemli olan içindeki ateştir,hiçbir fırtınanın söndüremeyeceği o ateş.

Benim geçmişim, geleceğimden uzun belki ama hâlâ hayallerim var.

Senin de olsun.

O yüzden söz ver bana:

Ne olursa olsun, güçlü ol.

Asla pes etmeyen o kadın ol.

Çünkü iz bırakanlar, işte onlardır.

 Bu sözler, sadece bir annenin kızına bıraktığı duygusal bir miras değil; aynı zamanda insanlığın ortak arayışının da özeti. İtalyan düşünür Antonio Gramsci der ki,

“İnsanın değeri, başkalarına verebildiği sevgiyle ölçülür.”

Ve Niccolò Machiavelli’ye göre,

“Gelecek, cesur yüreklilerin alanıdır.”

 Hayatın içinde karanlıklar olacak, ama Umberto Eco’nun söylediği gibi:

“Gerçek cesaret, yaşamaya devam etme iradesidir; ne olursa olsun.”

Ve her yeni gün, sanat gibi yeniden başlamak için bir fırsattır.

Luciano De Crescenzo’nun dediği gibi:

“Hayat bir sanattır. Her gün, fırçanı eline alıp devam etmektir.”

 Ben annemin sözlerini her sabah içimde bir dua gibi taşıyorum.

Ve şimdi, bu satırları okuyan sana da aynı şeyi söylüyorum:

“Pes etme. Sevgiden, iyilikten, içindeki ışık ve hayallerden asla vazgeçme.”

 Sonsuz sevgiyle..